به گزارش گروه فرهنگی قدس آنلاین، مانیراج سوکداون استاد ارشد الهیات دانشگاه پرتوریا (واقع در پایتخت آفریقای جنوبی) از فعالان عرصه گفت‌وگوهای بین‌الادیانی در آفریقای جنوبی است که با هماهنگی رایزنی فرهنگی ایران در این کشور برای شرکت در کنفرانس بین‌المللی «امام رضا(ع) و گفت‌وگوی ادیان» در مشهد مدتی است که وارد ایران شده است. به بهانه این حضور گفت‌وگویی با وی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌آید:
زمینه همکاری و گفت‌وگوی بین الادیانی میان ایران و آفریقای جنوبی از چه زمانی آغاز شد؟
ما در دانشگاه پرتوریا همکاری‌های خوبی در حوزه گفت‌وگوی بین دینی با رایزنی فرهنگی ایران در آفریقای جنوبی و همچنین دانشگاه تهران داریم. چند وقت پیش کنفرانس گفت‌وگوی دینی را با حضور اساتید دانشگاه‌های پرتوریا و تهران را برگزار کردیم که خیلی مفید بود و آگاهی ما را بالا برد. از صمیم قلب می‌گویم که برنامه ما این است که به موضوع گفت‌وگو از مدخل دانشگاه ورود کنیم.
به همین دلیل بود که در سپتامبر ۲۰۱۷ (شهریور ماه سال ۱۳۹۶) بین دانشگاه پرتوریا و دانشگاه تهران، تفاهمنامه همکاری در عرصه گفت‌وگوهای دینی امضا شد. در ادامه این تفاهمنامه، اولین برنامه گفت‌وگوهای ادیانی بین دو دانشگاه در آفریقای جنوبی و با شرکت اندیشمندان دو دانشگاه پرتوریا و تهران برگزار شد. بنابراین هدف من از سفر به کشور خوب و زیبای ایران، شرکت و ارائه مقاله در کنفرانس بین‌المللی «امام رضا(ع) و گفت‌وگوی ادیان» در مشهد و همچنین بازدید از دانشگاه تهران است که به نوعی به احترام حضور سال قبل آنها در دانشگاه پرتوریا است.
دانشگاه باید برای مذهب و فرهنگ کار کند
شما جزو مدافعان حضور دانشگاه در عرصه گفت‌وگوهای دینی هستید. دلیل این امر چیست؟
از نظر من و همفکرانم، دانشگاه باید برای مذهب و فرهنگ کار کند و در این حوزه پژوهش‌های گسترده‌ای داشته باشد. در این اندیشه هستم که چطور برنامه‌ای مشترک بین دانشگاه پرتوریا با سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی برای گفت‌وگوی بین‌الادیانی در آفریقای جنوبی داشته باشیم. با اینکه مثلاً چگونه می‌توانیم به نسخ خطی قرن‌های پنج و شش دست بیابیم و در آن موضوع مسیحیت و اسلام را بسنجیم. اینها فعالیت‌هایی هستند که از عهده دانشگاه‌ها و مراکز علمی و پژوهشی بر می‌آید و در صورت تحقق می‌تواند عامل دوستی و برادری بین ادیان باشد.
حمایت ایران از حزب «کنگره ملی آفریقا»/ ماندلا ایرانیان و ایران را ستایش می‌کرد
نگاه جامعه علمی و نخبگان آفریقای جنوبی به ایران و جمهوری اسلامی چگونه است؟
نلسون ماندلا، رهبر جنبش ضدآپارتاید در آفریقای جنوبی برای پیشبرد مبارزات ضدنژادپرستی حزب «کنگره ملی آفریقا» را به راه انداخت. این حزب از حمایت‌ها و کمک‌ها و پشتیبانی ایران برخوردار بود. به همین دلیل ماندلا ایرانیان و ایران را ستایش می‌کرد. در سفر تاریخی که او به ایران داشت؛ سیاست‌ها و عقاید خود را با رهبران ایران مطرح کرد و با استقبال آنان مواجه شد. نظر مردم آفریقای جنوبی هم همانند رهبر فقیدشان است و نخبگان این کشور با توجه به کمک‌های ایران برای از بین رفتن آپارتاید، نگاهی مثبت به ایران دارند.
اختصاص سهمیه دانشگاهی به شیعیان آفریقای جنوبی متأثر از انقلاب اسلامی است
شناخت مردم و جامعه علمی و فرهنگی آفریقای جنوبی از ایران، تا چه اندازه متأثر از شناخت از اسلام است؟
می‌دانیم که ایران، کشور شیعه است و اکثریت شیعیان در این کشور زندگی می‌کنند. همچنین معتقدیم؛ این تفکر شیعی بود که ایران را در مسیر انقلاب قرار داد. از طرفی با توجه به جمعیت اندک مسلمانان در آفریقای جنوبی، تعداد شیعیان این کشور هم کم است. اما به دلیل شناختی که از شیعه و متأثر از انقلاب اسلامی در آفریقای جنوبی پیدا شد، سهمیه‌ای به شیعه‌ها برای حضور در دانشگاه‌ها تعیین شد. این در حقیقت بر اساس قوانین آفریقای جنوبی است که به اقلیت‌ها برای ادامه تحصیل در دانشگاه‌ها سهمیه‌ای را تعیین می‌کنند و حالا شیعه‌ها هم از این سهمیه برخوردارند.
۲ درصد جمعیت آفریقای جنوبی را مسلمانان شکل می‌دهند
جمعیت شیعیان آفریقای جنوبی چند درصد مردم این کشور است؟
تنها ۲ درصد جمعیت آفریقای جنوبی را مسلمانان شکل می‌دهند که در میان آنها هم تعداد شیعیان بیشتر است. به همین دلیل شیعه در آفریقا نمودار پیدا کرده است و اگر سهمی به اقلیت‌ها داده می‌شود، به جمعیت شیعیان هم تعلق می‌گیرد. البته تأکید می‌کنم که چون مسلمان نیسستم، نمی‌توانم از جانب مسلمانان صحبت کنم و آنچه بیان کردم، حاصل مشاهدات و تجربیات شخصی من است.
راهکاری برای جهان بدون خشونت و افراطی‌گری
نظر شما در خصوص همبستگی ادیان برای رسیدن به دنیای عاری از خشونت و افراطی‌گری چیست؟
نکته مهم در گفت‌وگوهای بین‌الادیانی این است که در آن نمایندگان ادیان نسبت به بهترو برتر بودن دین خود نباید تأکیدی داشته باشند. گفت‌وگوها برای اثبات اشخاص و عقاید آنها نیست. پیروان ادیان ابراهیمی باید کنار هم بنشینند و بحث کنند و اشکالات و اختلافات را باز و بدون تعارف بیان کنند. فقط اینکه دور میز نشسته شود و گفت‌وگویی صورت بگیرد، راه به جایی نمی‌برد. باید عمل شود. باید اشکالات و سؤالات در اذهان به صورتی که هستند مطرح شوند و با پاسخ‌های کامل، این سؤالات رفع شود. در این حالت می‌شود جهان بدون خشونت و افراطی‌گری را محقق کرد.
برای این امر نیازمند سه مرحله هستیم؛ اولی اینکه؛ هر سه دین ابراهیمی با هم بنشینند و با هم صحبت کنند. دوم اینکه؛ شیعه و سنی به عنوان مذاهب اسلامی بنشینند با هم مشکلات و اختلافات خود را حل کنند، و در آخر اینکه مذاهب مسیحی هم بیایند و یک به یک مشکلات خود را مرتفع سازند. در این صورت مسأله اهانت‌ها از بین می‌رود و قلب‌ها به هم نزدیک و اختلافات حل می‌شود. تأکید من این است که گفت‌وگو به تنهایی نمی‌تواند کاری از پیش ببرد و در صورت صحبت نکردن بدون تعارف درباره مشکلات و اختلافات، نمی‌توان به موفقت‌آمیز بودن آنها امیدوار بود.
مدارس دینی و مراکز دانشگاهی چه نقشی در تحقق این موضوع دارند؟
در دارالعلوم‌های اهل سنت و حوزه‌های علمیه شیعیان و همچنین در دانشگاه‌های مسیحی اعم از پروتستان و کاتولیک و ارتدوکس، روحانیون، استادان و دانشجویان مذهبی باید با هم بنشینند و راجع به مسائلی که در جهان می‌گذرد صحبت کنند و اختلافات خود را حل کنند. بهترین شکل این است که دارالعلوم و حوزه علمیه و دانشگاه، این مشکلات را رفع کنند. باید مسائل توهین‌آمیز و یا حس نفرت از همدیگر را در گفت‌وگو مطرح کنند و در پایان نسبت به هم دلشان پاک شود؛ وگرنه لجاجت و نفرت‌ها باقی می‌ماند.
رابطه بین ادیان در ایران صلح‌آمیز است
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با اقداماتی مانند انتشار مقالات، به دنبال کاربردی کردن محتوای گفت‌وگوهای ادیان است. شناختی از برنامه‌های این سازمان در امر گفت‌وگوهای دینی دارید؟
از سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی دیدن کردم و در جریان برنامه‌های آن در حوزه گفت‌وگوی ادیان قرار گرفتم. برایم ثابت شد که این سازمان به دنبال منفعت مردم و مذاهب است. سازمان می‌خواهد مذاهب و ادیان به نزدیک شود. از آنجا که به دنبال نزدیکی ادیان به هم است، از ادیان علیه ادیان دیگر استفاده نمی‌کنند. حوزه کاری آن نه تنها ادیان ابراهیمی، که شامل ادیان غیرابراهیمی هم می‌شود و این نشان‌دهنده دایره وسیع فعالیت‌های سازمان در امر گفت‌وگوی ادیان و همزیستی مسالمت‌آمیز پیروان ادیان است.
جامعه ایران را از نظر همبستگی دینی چطور دیدید؟
راستش چون تازه به ایران آمده‌ام، تجربه آن چنانی در این خصوص ندارم که بخواهم آن را در میان بگذارم. اما پیش از انجام این سفر، کتاب‌ها و دائرةالمعارف‌هایی درباره ایران خواندم که اطلاعات خوبی درباره زندگی مسالمت‌آمیز پیروان ادیان در ایران و همچنین حق و حقوقی که اقلیت‌های دینی و مذهبی در ایران دارند، کسب کردم. در همین یکی دو روز هم دیدم که رابطه بین ادیان در ایران صلح‌آمیز است.
منبع: فارس
انتهای پیام/
نظر شما